Peter Handke’nin Kaspar adlı eseri, dilin bireyi nasıl şekillendirdiğini ve toplumun kişisel kimlik üzerindeki baskısını incelikli bir şekilde sorgular. Kaspar’ın dil yoluyla “uygarlığa” entegre ediliş sürecini, bireyin özgünlüğünün sistematik olarak silinmesini gözler önüne serer. Handke, dilin bir iletişim aracı olmanın ötesinde, bireyi kontrol ve manipüle eden bir güç olduğunu sarsıcı bir biçimde ortaya koyar.